Het verslag van deze thema avond is hier te downloaden:
Tag: Thema avond
Autisme en conflicthantering – verslag ACK avond 16-5-2017
Op dinsdagavond 16 mei was alweer het 2e Auticafé van 2017. Locatie zoals altijd de Juliana van Stolbergschool te Castricum. Het thema van de avond was deze keer; autisme en conflicthantering. Hiervoor was uitgenodigd Anneke Eenhoorn om de avond in te leiden. Anneke is psychotherapeut en klinisch psycholoog bij Stichting De Praktijk.
Met vereende krachten wordt de zaal in orde gemaakt, waarbij iedereen zijn eigen taak heeft. Als de koffie staat te pruttelen, komen de eerste bezoekers al binnenlopen. Het belooft een drukke avond te worden met ongeveer 50 vooraf aangemelde bezoekers.
Bij binnenkomst loop je ook langs de uitgebreide folder- en boekentafel, waar van alles ligt met betrekking tot autisme. Folders mogen uiteraard meegenomen worden, iets waar gretig gebruik van wordt gemaakt.
Om 20.00 uur opent Nanette de avond en heet iedereen welkom. In het kort neem zij het programma van de avond door. En vertelt ook onder meer waar Auticafé Kennemerland voor staat en wat ze doen. Hierna geeft ze het woord aan Anneke Eenhoorn.
Anneke begint te vertellen wat autisme nu precies inhoudt. En hoe een persoon met autisme kan reageren op allerlei prikkels en gebeurtenissen in zijn of haar omgeving. Kleine dingen kunnen grote gevolgen hebben. En dat kan leiden tot allerlei conflicten. Als voorbeeld noemt ze Mira, een 14-jarig meisje. Zij zit in de derde klas van de middelbare school. Al vanaf dat zij baby is wordt ze snel boos. En nu zo vlug kwaad wordt, dat ouders het niet meer weten.
Vervolgens vertelt Anneke meer over hoe mensen met autisme omgaan met communicatie. Dat kan best verwarrend, omdat ze dingen soms letterlijk nemen. En ook moeite hebben om flexibel te denken. Hierdoor ontstaan problemen met de communicatie. Als een autistisch persoon bijvoorbeeld planmatig lastig kan denken, dan zijn stap voor stap pictogrammen een uitstekend hulpmiddel.
Ook de executieve functies, zoals bijvoorbeeld; plannen, organiseren, werkgeheugen, flexibiliteit en concentratie zijn bij personen met autisme niet goed afgesteld. Ook treden sensorische problemen (o.a. horen, zien, ruiken) op, waar men over- of ondergevoelig voor is. Vaak heeft heftig negatief gedrag te maken met sensorische problemen.
Over het maken van oogcontact kwamen er veel alternatieven naar voren. Oogcontact is niet af te dwingen (en heel moeilijk is voor ass). Bijvoorbeeld: spreek af naar iemands neus of haar te kijken. En accepteer het feit dat het zo is. Onderzoek ook wat wel werkt. Een vrouw uit de zaal vertelt over haar zoon, waar zij alleen mee kan praten als ze elkaar niet zien, maar wel allebei in dezelfde ruimte zijn.
De gewone wereld is voor mensen met autisme vaak onbegrijpelijk, onvoorspelbaar en dus beangstigend. Veel mensen reageren op angst door boos te worden. Vaak heftig boos. Hierdoor is het heel belangrijk dat zij een eigen routine en rituelen hebben. Die combinatie is al lastig genoeg, want angstig zijn vanwege onvoorspelbaarheid van de wereld om je heen, en minder grip op je eigen gedrag en gevoel hebben geeft een grotere kans op conflicten. Om dit explosieve gevaar te verminderen, dien je er voor te zorgen dat je kind de wereld om zich heen beter gaat begrijpen. Dat kan alleen als de ouder de wereld van zijn kind begrijpt.
Een ervaringsdeskundige kwam net de volgende tips;
- Vertel je kind dat het niet in alles goed hoeft te zijn
- Zeg duidelijk in een conflict dat je boos bent op iemands gedrag. Niet op de persoon zelf.
- Als je weggaat (als het kind boos is), zeg dat je weer terug komt.
- Oefen samen met je kind hoe je boos kan zijn.
Verder kwam tijdens de avond, bij de vraag hoe je uitlegt wat verliefd zijn is bijvoorbeeld, werd de website autsider.net genoemd. Ook kwam geef me de 5 als tip naar voren.
Anneke benadrukt dat communicatie ook heel erg belangrijk is. Wees duidelijk, luister goed, neem de tijd. En geen verhalen over jezelf.
Hierna vertelt Anneke nog over de sociale interacties waardoor alles minder verwarrend en duidelijker wordt. Stel bijvoorbeeld geen open vragen. Natuurlijk zullen er altijd conflicten komen, maar Zie dat als de gang der dingen en niet als je eigen falen of dat van je kind. Probeer prikkels weg te nemen. En straf niet tijdens uitbarsting. Anneke besluit met; houd moed. “Een traag groeiende boom kan zich uiteindelijk tot de hoogste boom ontwikkelen.”
Tijdens haar verhaal beantwoordt Anneke ook diverse vragen vanuit het publiek. Helaas moet er -door het late tijdstip- een einde gemaakt worden aan de avond. Heel jammer, want er zijn zoveel vragen en verhalen die nog verteld kunnen worden.
Dan is het tijd voor het 1-minuutje. Diverse mensen komen met tips. En waardevolle informatie.
Nanette bedankt hierna iedereen voor zijn of haar aanwezigheid. En nodigt ook iedereen uit voor de Autipicknick op 1 juli in Alkmaar.
De avond wordt om 22.15 uur afgesloten met een hapje en een drankje. In rap tempo wordt de zaal weer in zijn originele staat teruggebracht. En kunnen we trots terugkijken op een drukbezochte avond.
De presentatie van Anneke is als pdf bijlage toegevoegd.
Autisme en passend onderwijs – Een verslag van een goed bezochte avond – Verslag ACK 01-11-2016
Onderstaand verslag is gemaakt naar aanleiding van de Auticafé Kennemerland Thema avond van 1 november 2016.
Nadat het bestuur en de vrijwilligers de zaal in orde hebben gemaakt en de koffie staat te pruttelen, komen de eerste bezoekers binnenlopen. Bij binnenkomst loop je eerst langs de uitgebreide foldertafel en boekentafel, waar van alles ligt met betrekking tot autisme. Folders mogen uiteraard meegenomen worden.
Om 20.00 opent Nanette de avond met een korte uitleg van het Auticafé Kennemerland. Annelies Castricum wordt voorgesteld als nieuw bestuurslid en is verantwoordelijk voor de PR van het café.
Vanavond zullen er 2 sprekers zijn: Astrid Ottenheym, Algemeen directeur Passend Primair Onderwijs Noord-Kennemerland (ppo-nk.nl) en Katinka Slump (adviesonderwijsrecht.nl), zij is onderwijsjurist en strijdt voor het recht op onderwijs voor ieder kind. Beide dames werken in het belang van het kind.
Astrid begint haar verhaal met de vraag ‘Wat betekend passend onderwijs?’ Er komen verschillende geluiden uit het publiek. ‘Falend onderwijs’ wordt er gezegd maar ook ouders die zeer tevreden zijn.
Astrid legt uit wat er is veranderd sinds de verdwijning van het rugzakje en met de intrede van het samenwerkingsverband sinds Passend onderwijs. En dat de samenwerkingsverbanden lokaal werken, over 1 of meerdere gemeentes. En ze verteld dat elk samenwerkingsverband zelf mag invullen hoe ze werken. Astrid verteld over hoe het gaat in Noord-Kennemerland, in haar organisatie. Als je kind op school tegen moeilijkheden aanloopt, ga je als ouders eerst naar de leerkracht, daarna zal een gesprek volgen met de leerkracht, evt de IBer, de ouders en iemand van het samenwerkingsverband. Samen zoek je naar een passende oplossing voor het kind.
Astrid legt uit waar de grens loopt van Noord-Kennemerland en toont een kaart hoe de samenwerkingsverbanden zijn verdeeld in Nederland.
Na de pauze begint Katinka met een compliment richting Astrid: haar organisatie heeft het heel goed voor elkaar.
Daarna begint ze haar verhaal, Nederland heeft een heel bijzonder onderwijsstelsel. Er is pas een onderwijsplicht sinds 1969. Ze neemt ons mee hoe dat ontstaan is, na de WOII. Dan legt ze uit wat dat nu voor ons betekend en wat er is veranderd sinds Passend Onderwijs zijn intrede heeft gedaan. Ze benadrukt dat er vooral veel ontkenning, angst, macht en kwetsbaarheid is. Ontkenning is een kind dwingen naar een school te gaan waar het zich niet thuis voelt. Ze verteld over een geval van een zwaar autistische jongen die, na een moeilijke en dappere strijd van zijn moeder, wereldonderwijs thuis krijgt. Over actievoerders, klokkenluiders, onderwijsvluchtelingen en vluchtelingen.
Dan verteld ze over de angst voor de leerplichtambtenaar, de jeugdbescherming en hoe de ouders in Nederland hun stem zijn verloren aan de schoolbestuurders. Sommige schoolbesturen zijn zo groot, dat het voor ouders onmogelijk is om iets voor elkaar te krijgen voor hun kind.
Het regulier onderwijs in Nederland is ingericht voor 90% van de jeugd, de overige 10% zijn verdeeld in groepen, zoals kinderen met autisme bijvoorbeeld. Het is een kleine groep, maar toch vind je steun bij elkaar als ouders en wordt je meer gehoord. Maar wat als jou kind zo bijzonder is dat het een eenling is, dan ben je als ouder alleen die voor zijn kind strijdt.
Er volgt een uitleg over welke positie je als ouder hebt in het onderwijssysteem en waar het samenwerkingsverband staat. Ook legt ze uit dat iedere school een budget heeft, waarmee ze bepalen wanneer en wat uitgegeven gaat worden. Vaak komt dit in een gesprek naar voren dat er moeilijk budget te krijgen zou zijn. Dit is het probleem van de school en niet van de ouder. Probeer te voorkomen dat dit probleem bij jou, als ouder neergelegd wordt.
Helaas moet er een einde gemaakt worden aan de avond. Heel jammer, want er zijn zoveel vragen en verhalen die nog verteld kunnen worden. Er wordt gevraagd of er alsjeblieft een vervolg kan komen op dit onderwerp, dat zo leeft.
Hieronder volgen een aantal artikelen die Katinka heeft uitgelegd:
Artikel 23 lid 2 Grondwet
Het geven van onderwijs is vrij, behoudens het toezicht van
de overheid en, voor wat bij de wet aangewezen vormen van
onderwijs betreft, het onderzoek naar de bekwaamheid en
de zedelijkheid van hen die onderwijs geven, een en ander
bij de wet te regelen.
Artikel 8 WPO
Het onderwijs wordt zodanig ingericht dat de leerlingen een
ononderbroken ontwikkelingsproces kunnen doorlopen. Het
wordt afgestemd op de voortgang in de ontwikkeling van de
leerlingen.
Art. 29 Kinderrechtenverdrag
De Staten die partij zijn, komen overeen dat het onderwijs aan
het kind dient te zijn gericht op de zo volledig mogelijke
ontplooiing van de persoonlijkheid, talenten en geestelijke en
lichamelijke vermogens van het kind;
op het bijbrengen van eerbied voor de ouders van het kind,
voor zijn of haar eigen culturele identiteit, taal en waarden,
voor de nationale waarden van het land waar het kind woont,
het land waar het is geboren, en voor andere beschavingen dan
de zijne of de hare;
Astrid Ottenheijm
Katinka Slump
Auticafé programma 1 november 2016
Aanvullende info over deze avond en het aanmeldformulier kunt u vinden in de agenda.
Beleef autisme samen met ervaringsdeskundigen – Verslag ACK -10-05-2016
De eerste Auticafé thema avond -nieuwe stijl- is inmiddels achter de rug en we kunnen terugkijken op een zeer goed geslaagde avond!
Niet alleen was de belangstelling erg groot (met zo’n 50 stoelen bezet was de zaal nagenoeg vol) maar ook de gastsprekers Jellienke Winters en Gijs Horvers wisten de mensen van begin tot het einde te boeien.
In het eerste deel van de avond spraken ze over hun jeugd en het groeiende besef dat ze ‘anders’ waren dan hun leeftijdsgenoten. Dit verhaal werd aangevuld met foto’s uit hun jeugd- en studieperiode.
Toen ze eenmaal de diagnose Autisme hadden gekregen, hebben ze er hun missie van gemaakt om zo veel mogelijk mensen te laten begrijpen wat Autisme inhoud en dat je er goed mee kan leven.
“Mensen met Autisme zijn niet dom en emotieloos. Ze zien alleen de wereld net even anders dan mensen zonder Autisme.”
Het tweede deel van de avond stond in het teken van “Autisme zelf beleven”.
Zo kon je aan de hand van een aantal eenvoudige opdrachten ervaren hoe je, door het ontbreken van subtiele stukjes informatie in de instructies, niet in staat bleek te zijn deze snel tot een goed eind te brengen.
Het maken van een puzzel van slechts acht stukjes bleek een moeilijke opgave te zijn, omdat de enige uitleg was: “Maak de puzzel” en daarbij een logisch uitziende afbeelding werd getoond.
De puzzelstukjes leken wel op de afbeelding, maar de uiteindelijke puzzel was volstrekt anders als het voorbeeld. De mensen gingen op de automatische piloot aan het puzzelen en merkten dat er iets niet klopte, hierdoor duurde het langer dan je zou verwachten om zo’n puzzel te maken. Tijdens het puzzelen werden de mensen aangesproken op hun traagheid “Zo’n simpel puzzeltje zou je nu toch al af moeten hebben?” waardoor ze geïrriteerd raakten en nóg langzamer werden.
Mensen met Autisme zien en ervaren heel veel zaken zoals deze puzzelopdracht, niets is direct logisch en zonder goede informatie kan je vastlopen en problemen krijgen. Hieruit blijkt dat hun informatieverwerking anders verloopt dan bij mensen zonder Autisme.
Autisme is immers een informatie verwerkingsstoornis.
Het eerst Auticafé Kennemerland is een hele gezellige en leerzame avond geweest en de reacties die we kregen waren lovend.
Het volgende Auticafé Kennemerland is op dinsdagavond 20 september en gaat over Autisme en een verstandelijke beperking. Spreker is Cecile Blansjaar, Orthopedagoog / Autisme specialist.
Zie de agenda voor aanvullende informatie, locatie en aanmeldadres.